Özel bir silah olan katanalar Japonya’da 1000 yıldan fazla bir süre kullanıldı. Bir savaşçı sınıfı olan Samurayların ve savaşçının yolu olan Buşido’nun doğmasına neden oldu. Tarihte bir ruha sahip olduğuna inanılan tek silah katanadır. İnsanoğlunun elinden çıkan en tehlikeli silahlardan biri olan katanalar, Japonya da 1100 yıl kadar önce samuraylar tarafından kullanılmaya başlandı. Bu savaşçılar yaşamlarını buşidoya adayarak disiplinli bir eğitimden geçerek kendilerini toplumdan soyutladılar. Samurayların en büyük yoldaşları gücü ve hassasiyeti ile katanalar olmuştur. Bu silahların harika bir dengesi, sanatsal bir güzelliği ve keskinliği vardır. Edo döneminde yapım tekniği zirveye ulaşmıştır.

Ateşin içinden doğan katana yapımının üç aşaması vardır. Çelik tatara adı verilen fırınlarda elde edilir. Japon demir filizleri içerdiği sülfür ve karbon oranıyla özeldir. Fırınlarda elde edilen bu bileşime tamahagane denir. Az miktarda sülfür, çelik içinde bırakılır. Bu durum katanaya mükemmel bir keskinlik verir. Bu keskinlik samurayın elinde bir savaş sanatına dönüşür. Fırınlarda saatlerce işlenen çelik normal çelikten elli kat daha pahalıdır. Kyoto da dünyanın en iyi kılıç yapım ustaları bulunur. Bu ustalar çeliğin sırlarını bilirler. Damme denilen Tamahaganeyi tanırlardı. Ve en iyilerini seçerek katanayı yapmaları aylar sürerdi. Sanatta yazılı bir talimatname yoktu.

Öğreti ve sırlar ustadan çırağa onlarca yıl süren zaman diliminde özümsenerek aktarılırdı. Seçilen dammeler bir kağıt parçasına sarılıp paslanmayı engellemek için kil ile kaplanırdı. Bu parçalar 1300 derecede katlanarak ve dövülerek birleştirilirdi. Karbon tüm kütleye eşit olarak dağıtılırdı. Bu işlem binlerce katlı bir çelik kütlesi yaratır. bu işlemle ortası esnek ve güçlü, tepesi keskin ve sert bir katana oluşur. Katana çeliği haddinden sert olursa kırılır çok yumuşak olursa kesemez. Çünkü avrupa kılıçlarının aksine katana saplamak için tasarlanan bir silah değildir. Dayanıklılık ve sertlik gövdeyi oluşturan çeliği sarar. Sanatın sırrı detaylı ve sürekli çalışmadadır. Çünkü katana usta ellerde ölümcül bir silaha dönüşür.

Tokyo kılıç yapımının son aşamasında yer alır. Çünkü en iyi cilalama ustaları buradadadır. Katananın her bir bölümü mükemmelliğe ulaşana değin ayrı bir cila taşıyla günlerce, haftalarca cilalanır. Cila aşaması makyaj aşamasıdır. Günümüz Japonyasında geleneksel yöntemlerle cila yapan çok az katana atölyesi kalmıştır.

Deshiler bu sanatı, yaralanmamak için önce bambu kılıçlar (shinai) ve tahta kılıçlar (Boken) ile pratik ederler. Keskin katanalarla pratik yapmalarına izin verilmez. Sanatın incelikleri M.Musashi ‘tarafından ayrıntılı açıklanmıştır. Örneğin savaşırken samurayın güneşi arkasına alarak saldırması vb. gibi. Kılıç sanatını öğrenmek için sürekli çalışma gereklidir. Vücudunuz ancak sürekli çalışılan pratikleri hatırlar. Savaşçının eğitimi yıllarını alır. Kılıcın yolu ile korkularını yenmeyi öğrenirler. Katana savaşçı mükemmeliyetçiliğinin bir kanıtıdır. Samurai mushin denilen seviyeye ulaşmak için sürekli meditasyon yapar

Katana samurayların bir parçası gibidir. Bu silah onun ruhudur. 17. yüzyılda yazılan Hagakure adlı kitapta şöyle der ” Samurayın savaşçı yaşamı onun sakura çiçeğine benzetilen şiirsel yaşamının sonu için bir hazırlıktır. Gerektiğinde kısa kılıcı wakizashi ile yaptığı seppuku samurai için verilmesi gereken bir sınavdır.

Samuray katana ve vakizashi olmak üzere iki kılıç taşır. Japon derebeylik döneminde çiftçiler, tüccarlar ve sanatçılar samuray için çalışır, rahipler onlar için dua ederdi. Yönetici ve savaşçı sınıf olan samuraylar saygı beklerdi. Gerektiğinde veya saygı göremediğinde düşmanının yaşamına veya kendisinin hayatına son vermek için tereddüt etmezdi.